Een fijn weekje!
Door: Miriam
Blijf op de hoogte en volg Marcel & Miriam
02 November 2013 | Roemenië, Floreşti
Kunt u het zich voor stellen hoe het is om niet te kunnen lezen en schrijven? Hoeveel informatie zou er langs u heen gaan? Hoeveel dingen zou u niet kunnen doen?
Ik schrik er elke keer weer van hoeveel mensen bij ons in de wijk niet kunnen lezen en schrijven. Op woensdag tijdens het vrouwenprogramma doe ik wel eens een opdrachtje met de vrouwen. Of ik vraag hen wie er een stukje voor wil lezen. Het zijn altijd dezelfde vrouwen. Een deel vindt het eng, maar een ander groot deel kan het niet, heeft het niet geleerd. Onvoorstelbaar voor mij.
Ik alleen maar hopen en bidden dat het met de generatie die nu kind is anders zal zijn. Dat zij straks wel een plekje in de maatschappij kunnen krijgen. Daar zijn we dan ook hard voor aan het werk. In ons huis van hoop (Casa Speranta) komen wekelijks 45 kinderen. Werkend aan een betere toekomst...
Het was voor ons een fijne week! Mars is druk met het gebouw, het zou zo gaaf zijn als de grote werkzaamheden gedaan zijn als wij we gaan. Van de week is hij bezig geweest met de vloer leggen.
Maandag en dinsdag heb ik vooral veel dingen op kantoor gedaan. Website, sponsorprogramma en het voorbereiden van de Bijbelstudie van woensdag stond allemaal op mijn lijstje.
De bijbelstudie voor het vrouwenprogramma mag ik graag doen, woensdag hadden we het over de tien geboden. We hebben het gehad over het leven met regels. Voor de vrouwen in de wijk heel herkenbaar omdat ze in de tijd van het communisme hebben geleefd.
Woensdagavond had Marcel een vergadering met de leiders van het tienerprogramma. Francine en ik hadden lekker voor hen gekookt.
Ana had deze week vakantie. Normaal gesproken vertaald zij op donderdagmiddag mijn Engelse les naar het Roemeens. Maar omdat ze er niet was had ik toch echt een probleem. Ik heb al mijn moed en Roemeense kennis bij elkaar gesprokkeld en voorgesteld aan Sorin (de leerkracht, die matig Engels spreekt) om het dan zelf te doen. Pff, dat was moeilijk, maar ontzettend leerzaam en leuk om te doen. De kinderen willen mij ook echt leren om het goed te spreken dus in die zin helpen we elkaar. Een onvergetelijke ervaring;)
Vandaag is het 1 november, de dag van de dood in Roemenie. Men gaat massaal naar de begraafplaats om de doden te vereren. Op zich al een belachelijke gewoonte, maar daardoor hadden wij ook nog eens heel weinig kinderen bij het kinderprogramma. Ondanks dat was het een gezellige middag!
Nu hebben we lekker weekend. Zondag gaan we eerst naar een gevangenis op een uurtje afstand hiervandaan. Daar gaan we een kerkdienst meemaken. De gevangenis moet hier een vreselijke plek zijn waar je (zo zegt men) soms nog gekker uitkomt dan je erin ging. We zijn benieuwd naar deze ervaring.
Zondagavond gaan we Mars ouders van het vliegveld halen. Zij komen een weekje meewerken, Marcels verjaardag vieren en tijd met ons doorbrengen. We kijken er enorm naar uit...!!
Een fijn weekend,
Mars en Mir
Ik schrik er elke keer weer van hoeveel mensen bij ons in de wijk niet kunnen lezen en schrijven. Op woensdag tijdens het vrouwenprogramma doe ik wel eens een opdrachtje met de vrouwen. Of ik vraag hen wie er een stukje voor wil lezen. Het zijn altijd dezelfde vrouwen. Een deel vindt het eng, maar een ander groot deel kan het niet, heeft het niet geleerd. Onvoorstelbaar voor mij.
Ik alleen maar hopen en bidden dat het met de generatie die nu kind is anders zal zijn. Dat zij straks wel een plekje in de maatschappij kunnen krijgen. Daar zijn we dan ook hard voor aan het werk. In ons huis van hoop (Casa Speranta) komen wekelijks 45 kinderen. Werkend aan een betere toekomst...
Het was voor ons een fijne week! Mars is druk met het gebouw, het zou zo gaaf zijn als de grote werkzaamheden gedaan zijn als wij we gaan. Van de week is hij bezig geweest met de vloer leggen.
Maandag en dinsdag heb ik vooral veel dingen op kantoor gedaan. Website, sponsorprogramma en het voorbereiden van de Bijbelstudie van woensdag stond allemaal op mijn lijstje.
De bijbelstudie voor het vrouwenprogramma mag ik graag doen, woensdag hadden we het over de tien geboden. We hebben het gehad over het leven met regels. Voor de vrouwen in de wijk heel herkenbaar omdat ze in de tijd van het communisme hebben geleefd.
Woensdagavond had Marcel een vergadering met de leiders van het tienerprogramma. Francine en ik hadden lekker voor hen gekookt.
Ana had deze week vakantie. Normaal gesproken vertaald zij op donderdagmiddag mijn Engelse les naar het Roemeens. Maar omdat ze er niet was had ik toch echt een probleem. Ik heb al mijn moed en Roemeense kennis bij elkaar gesprokkeld en voorgesteld aan Sorin (de leerkracht, die matig Engels spreekt) om het dan zelf te doen. Pff, dat was moeilijk, maar ontzettend leerzaam en leuk om te doen. De kinderen willen mij ook echt leren om het goed te spreken dus in die zin helpen we elkaar. Een onvergetelijke ervaring;)
Vandaag is het 1 november, de dag van de dood in Roemenie. Men gaat massaal naar de begraafplaats om de doden te vereren. Op zich al een belachelijke gewoonte, maar daardoor hadden wij ook nog eens heel weinig kinderen bij het kinderprogramma. Ondanks dat was het een gezellige middag!
Nu hebben we lekker weekend. Zondag gaan we eerst naar een gevangenis op een uurtje afstand hiervandaan. Daar gaan we een kerkdienst meemaken. De gevangenis moet hier een vreselijke plek zijn waar je (zo zegt men) soms nog gekker uitkomt dan je erin ging. We zijn benieuwd naar deze ervaring.
Zondagavond gaan we Mars ouders van het vliegveld halen. Zij komen een weekje meewerken, Marcels verjaardag vieren en tijd met ons doorbrengen. We kijken er enorm naar uit...!!
Een fijn weekend,
Mars en Mir
-
02 November 2013 - 12:03
Marleen:
Wat fijn weer om zo'n verslag te lezen! Tjonge, wat moet het moeilijk voor jullie zijn om afscheid te nemen! Ik zou het gevoel krijgen onmisbaar te zijn. Maar voor alles is een tijd zegt de prediker, en zo is het ook! Geniet nog van je laatste maandje in Roemenie! Groetjes en liefs van Marleen -
02 November 2013 - 16:09
Oma En Opa Graafland-Canada:
bedankt weer voor je reisverslag Miriam. wat een belevenissen weer. dat van 1 nov. was vroeger in Nederland ook zo bij de Katholieken mensen. dan warden er veel witte Chrysanten op de graven geplaatst. opa had soms ook deze chrysanten en die moesten dan klaar zijn voor l nov. dat was best goede handel. ik denk dat dat nu niet meer zoveel gedaan wordt.
ja, ik wil best geloven Miriam dat het niet te begrijpen is als zoveel mensen niet lezen en schrijven kunnen. wat missen ze dan toch veel. voor de komende week wensen we jullie veel plezier met elkaar en alvast een fijne verjaardag voor Marcel. groetjes en liefs, opa en oma G.
-
07 November 2013 - 12:08
Bert En Ineke:
Lieve Marcel en Miriam
Te laat maar nog van harte gefeliciteerd met je verjaardag Marcel,
Was wel gezellig zeker zo met je vader en moeder op je verjaardag?
Heeft je moeder nog lekkere dingen gemaakt?
Als jullie dit nog lezen voor je ouders weg gaan,wens ze dan een goede reis!
En jullie God zegen toegewenst!
Veel liefs en groetjes van hier:
Bert en Ineke
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
