Magdalena

Een heel aantal van de mensen uit onze wijk werkt in Engeland. Soms vertrekken er hele families naar toe met de hoop op een betere toekomst. Zo ook Magdalena; een bijzondere vrouw met een enorm groot hart. Altijd goed voor een ander en nooit denkend aan zichzelf. Een aantal maanden geleden was zij vertrokken om haar man en een aantal van haar kinderen en kleinkinderen te bezoeken. Ik wist dat ze ergens rond deze tijd weer terug kwam maar ik wist niet precies wanneer. Gister toen we terug liepen naar huis stond ze op straat. Wat fijn om haar weer terug te zien. We (Mars, Daniel en ik) werden gelijk naar binnen geroepen om cola te drinken en sarmale te eten. Een heerlijk Roemeens gerecht (Marcel had de dag ervoor nog lopen zeuren, dat hij al zo lang geen sarmale had gehad). Met een grote glimlach liepen we naar huis. Wat ga ik deze momenten en deze lieve vrouw missen straks....

De week was vol en druk. Daarnaast wil ik me geen zorgen maken en Vertrouwen dat het allemaal goed komt als we terug gaan naar ons nieuwe huisje in Kampen, maar ik merk toch dat mijn nachtjes wat korter zijn de laatste week. Het afscheid nadert...

Maandag begon ik de week met Roemeense les. Het gaat steeds beter, jammer dat ze geen Roemeens spreken in Nederland;) Deze week heb ik heel wat op en neer gelopen naar Casa Speranta om de kerstfoto's voor de sponsors te maken. Ze zijn leuk geworden!!!
Marcel en Daniel werken echt knetter hard. Van de week hebben ze een deel van het plafond in het gebouw gemaakt en zijn ze begonnen met het podium bouwen. Het ziet er echt gaaf uit, volgende week hopen ze het af te hebben!!
De rest van de week hebben we lekker ons ding gedaan. Debora is in Nederland en Ana was een deel van de week vrij, dus het was erg rustig.
Donderdagmiddag kwamen een deel van de kinderen oefenen voor kerst. Met de oudere kinderen gaan we (Ana en ik) een dans opvoeren, met de jongere kinderen een boek naspelen van Max Lucado. Veel van u kent het wel denk ik: over de nerflanders. Daar heb ik enorm veel zin in.
Vandaag hadden we weer een mooi bid- ochtend, waar Magdalena ook weer bij was. Vanmiddag heb ik weer genoten van de kids. De plagen van Egypte zijn echt wel enorm spannend, dus ik kan enorm genieten van de luisterend koppies als ik het Bijbelverhaal vertel.

En zo vliegen de weken voorbij. Volgende week weet ik nog niet zeker of ik een blog kan schrijven want vrijdag halen we mijn ouders van het vliegveld. Heerlijk om die in de laatste weken nog even een paar dagen om ons heen te hebben. Daar kijken we erg naar uit...
Daarnaast geven ze zo'n beetje de hele week sneeuw door. En laat Marcel nou al vanaf juni zitten te wachten op sneeuw. Nou dat is een beetje overdreven, maar hij zit er echt op te wachten. Nou goed, we zullen zien wanneer de eerste vlokjes vallen!!

Een hartelijke groet uit het altijd mooie Roemenie,
Marcel en Miriam