1,5 week Roemenie

Woensdagmorgen 12 september, het was een rond 11 uur (voor jullie 10 uur) toen wij Floresti binnenreden. Een raar maar goed gevoel dat dit ons thuis werd voor een jaar. We kwamen een beetje op een ongelukkige tijd. Yvonne was bezig met de vrouwenochtend, Marien was op stap en verder was iedereen aan het werk. Daarnaast werd ons verteld dat ons appartementje nog niet schoon was en dat dit nog ongeveer vijf uur zou gaan duren: WElKOM IN ROEMENIE:)
Dus bedachten Mars en ik dat we ons wel een paar uurtjes in het nabijgelegen winkelcentrum konden vermaken. Dat hebben we gedaan.
Rond vier uur zijn we teruggereden naar Charis (zo heet de stichting waar we werken). Dit keer hadden we beter getimed. We hebben lekker koffie gedronken bij Marien en Yvonne en zijn daarna naar ons appartement gereden. Daar moesten we nog een boel zooi uitpakken. Het was heerlijk om in een huisje te komen met een douche een wc en een bed (al miste het beddengoed, en hebben we alsnog onder slaapzakken geslapen).

Al hadden we woensdag al erg het idee dat we welkom waren, donderdag en vrijdag werd dat nog eens extra benadrukt door werknemers van Charis. Al met al een clubje van 15 mensen, de meesten werken vrijwillig voor Charis. Een leuke mix van Amerikanen, Roemenen en Nederlanders werkt voor Charis. We spreken Engels met elkaar.

Marcel kon donderdag gelijk aan de slag in de wijk. Hij heeft (samen met Daniel, een Nederlandse jongen die ook voor Charis werkt) een huisje gesloopt die de groep van het Greijdanus van de week komt opbouwen.
Donderdag en vrijdag heb ik meegelopen met Anna, een Roemeens meisje, ook 21 die goed Engels spreekt. Donderdag heb ik met haar een marktkraampje met kleding gemaakt. De vrouwen uit de wijk mochten 10 kledingstukken per persoon meenemen. Bijzonder om te zien...!
Vrijdag was een beetje een rommeldag. Het kinderenprogramma is elke vrijdag, maar dat werd afgezegd omdat er 'de dag van Floresti' was en de kinderen daar allemaal heen zouden gaan. Daarom zijn we maar bezig gegaan met onkruid wieden, moet ook gebeuren!

Zaterdag had ik het een beetje moeilijk. Ik miste Nederland en kon moeilijk wennen in ons appartementje met rode stoelen, oranje tegels, zwarte bank en kale muren.
Gelukkig was Marcel er! We zijn naar de winkel geweest en hebben een prikbord gekocht waar ik allemaal leuke dingetjes op heb gehangen. Ook heeft hij van de week de klok en wat andere dingen vanuit Nederland opgehangen. Het voelt nu meer als ons eigen plekje;)

Marcel kon afgelopen week verder met het puin opruimen van het gesloopte huisje. Donderdag hebben ze de bekisting gezet en vrijdag zijn ze begonnen met het storten van de fundering. Grappig en lastig om te zien dat alle roma`s het erg interessant vinden. Ze komen allemaal kijken, maar zullen niet helpen. Gek om te zien wat communisme met mensen heeft gedaan...
Maandag en dinsdag was ik bezig met de voorbereidingen voor de vrouwenconferentie. Ik heb samen met Dave (Amerikaanse vrijwilliger) boodschappen gedaan:) Erg leuk!
Daarnaast wordt het mijn taak om stukjes voor de site van Charis te schrijven. Ik mag dat graag doen!

Woensdagmorgen vertrokken we om tien uur met de bus naar het pension voor de vrouwenconferentie. We hadden een ontzettend mooi en nieuw pension in de heuvels. Compleet met schommelbanken en binnen voorzien van alle luxe die een romavrouw totaal niet gewend
is, maar wat voor ons heel normaal is. Een normaal bed, een douche en twee keer per dag een warme maaltijd!
Het waren vier bijzondere dagen. We hebben veel gezongen en gebeden. De vrouwen hebben meer geleerd over Jezus. Elke middag waren er workshops. We hebben spiegeltjes en kettingen gemaakt. De vrouwen konden zich op laten maken of hun haar laten knippen.
Ik heb er echt van genoten, al is het jammer dat het communiceren zo ontzettend lastig gaat.
Zaterdag gingen we moe, maar voldaan weer terug. En de vrouwen waren helemaal trots op alles wat ze gemaakt hadden en blij met de cadeautjes die ze hadden gehad (voor iedereen een tasje met wat leuks).
Wat zal het voor hen een omschakeling zijn geweest om weer terug te komen in hun huisje (voor ons krotje) van 7 of 8 vierkante meter.

Nu is het zondagmorgen. Vanochtend hebben we een mooie wandeling door de heuvels gemaakt hier. Het begint allemaal steeds meer te wennen. Elk dag komt hier een herder langs met een kudde geiten met allemaal belletjes, dat is zo leuk!!
Daarentegen zit er iets verderop een kippenboer waar wel de nodige stank van meekrijgen..;) Het hoort er allemaal bij!

Komende week komen inclusief begeleiding ongeveer 20 mensen van het Greijdanus college. Van de bouw-opleiding. Zij komen het huisje voor de oude mensen plaatsen. Om een indruk te geven van een roma- huisje. Het huisje wordt 3,5 bij 4 meter.
Daarnaast gaat deze groep het hek bij de stichting vernieuwen, dat is hard nodig. Voor Marcel wordt het dus een drukke week om deze groep te gaan begeleiden..!

Komende woensdag gaan twee Nederlandse meiden weg die tien maanden voor Charis hebben gewerkt. Dinsdag is de overdracht waarbij we gaan kijken wat mijn taak in het kinderwerk kan gaan worden..
Ik ben benieuwd. Morgen ben ik lekker een dagje vrij zo dat ik het huisje een grote beurt kan geven (Je leest het goed mama:p)

Oke, ik denk dat het genoeg is zo! Volgende week volgt er meer! Heel veel liefs vanuit het mooie Floresti!