Gastvrijheid om wat van te leren!

Het is donderdag 20 december, een uurtje of vier. Na een gezellige week waarin we kerst mochten vieren met de kinderen van Speranta, de vrouwen van het vrouwenprogramma en de moeders van de moedersgroep besluiten Ana, Francine en ik nog even een cadeautje langs te brengen in de wijk. Het meisje blijkt niet thuis te zijn. De buren zien het en vragen of we even binnen komen. Ik voel me altijd erg ongemakkelijk als ik zo`n klein hutje binnenstap. Waar moet ik kijken? Vader en moeder zijn bezig met het bakken van een koek. Twee kinderen en een tiener zitten op de bank. Na wat geklets pakt vader zijn gitaar en begint te spelen. Moeder zingt mee en spoort een van haar kinderen aan om te dansen, wat hij toch te eng vindt met drie meiden erbij:) Er ligt een stapel dekens op een van de banken. Bedden passen niet in dit toch al veel te kleine huisje. Onder het zingen maakt moeder de koek klaar met chocola en spikkels en geeft ons alle drie een groot stuk. Wat geweldig dat ik dit nog even mee mocht maken in de dagen voor kerst! Deze arme mensen, die zich niet schamen voor wat ze (niet) hebben. Het gaat niet om je huis, maar om je hart, was de wijze les die ik eruit kon halen in de dagen voor kerst!

Vrijdag was de grote dag. De hele morgen zijn we bezig geweest met het brengen van kerstpakketten, schoenendozen en spullen naar Casa Cultura, waar het kerstfeest gevierd werd. Wat hebben we genoten. Met dik 250 mensen hebben we het feest mogen vieren. De vrouwen uit de wijk zongen een kerstlied. De tieners deden een dans. Samen met de tieners hebben we een toneelstuk ingestudeerd waarin Jezus geboorte centraal stond. De dans die Ana en ik aan de kinderen had aangeleerd was geweldig. Wat waren we trots op ze! Aan het eind kreeg elk gezin een groot pakket vol voedsel mee. De kinderen een schoenendoos. Zie ook de foto`s.

Toen deze geweldige viering voorbij was belde Marcels vader. Het was onze beurt om gastvrij te zijn. Ze waren veilig aangekomen in Cluj. Het was erg fijn om ze weer te zien en bijzonder om ze te laten zien waar wij leven, wonen en werken. Maandag hadden we een kerstdiner met een aantal mensen uit de wijk. Gezellig en leuk om mee te maken. Het is Roemenie een traditie om colindes te zingen op kerstavond. Daarom gingen we met kaarsjes en muziekinstrumenten de wijk door om te zingen voor de mensen. Dat doe je door aan te bellen en te gaan zingen. Vervolgens krijg je vaak drinken en een zelfgemaakt stuk cake of koek. Wat bijzonder was dat.

Dinsdag stapten we allemaal in de auto om Ana en Francine we brengen naar Francines opa en oma. Zij hebben twee uur rijden bij ons vandaan een camping/stichting. Een geweldige plek met geweldige mensen. We werden erg gastvrij :) ontvangen. Na een heerlijke Roemeense maaltijd kregen we een rondleiding over het terrein. Wauw, wat worden daar veel mooie dingen gedaan. Elke zomer komen daar honderden (Roma) kinderen om vakantie te vieren en te horen over Jezus. Geweldig. Na een mooie maar miste terugweg zat onze bijzondere tweede kerstdag erop.

Woensdag was het tijd voor de wissel van families. We brachten Marcel familie naar het vliegveld. We ruimden ons appartement op, sliepen wat bij en reden terug naar het vliegveld om mijn familie op te halen. 8 personen wel te verstaan. Donderdag hadden we geluk met het prachtig weer. We besloten een tocht langs de stuwmeren te maken. Ook deze dag was geweldig mooi. Vrijdag hebben we een stukje van de wijk laten zien en hebben ze gezien waar wij werken. Fijn om dat te doen, al maakte het veel indruk! Zaterdag gingen we vroeg op pad om de zoutmijn in Turda te bekijken. Wat groot is zo`n mijn. Een mooie ervaring. Na een chille middag waarin we met een aantal nog een mooie wandeling hebben gemaakt was de dag alweer voorbij.
We hebben genoten van de afgelopen dagen. Het was fijn om al deze dierbare mensen om ons heen te hebben. We hebben genoten, veel bijgepraat en gelachen. Het is lastig om afscheid te nemen, altijd weer. Maar op deze heerlijke dagen kunnen we weer heerlijk terugkijken.

Deze blog is een beetje laat, door alle drukte en familie. Tussendoor ben ik ook nog naar het ziekenhuis geweest voor controle voor mijn pols. Het groeit weer goed aan elkaar. Daarom moet ik over drie weken terug om het eraf te halen. 21 januari, een verlaat verjaardagscadeautje:)

We wensen u allemaal een fijn, gezond, dankbaar en gastvrij 2013!
Mars en Mir