Aan de slag met Blokzijl!

Het is weer vrijdag. De weken zijn niet bij te houden hier, voor we het weten sluiten we de week weer af met een kinderprogramma. Maken we plannen voor het komende weekend en is het weer maandag en begint er een nieuwe week. Ondertussen zijn we aan het solliciteren, zoeken we ons suf naar vacatures, zorgen we dat de aansluiting van de elektriciteit geregeld wordt en hebben we vertrouwen! Vertrouwen dat het een goede keuze is geweest om hier over een paar weken weg te gaan en weer opnieuw te beginnen in Nederland....

Zondag begon de nieuwe week voor ons knap interessant. Marcel gaat altijd tegen drie uur naar de kerk om het geluidssysteem op te zetten, samen met Nelu en Daniel. Hij had Nelu gevraagd om hout te hakken zodat de tienerschuur warm was waar de crèche in gehouden werd. Nelu nam de vraag iets te enthousiast. Er vliegt namelijk een blok hout tegen zijn neus. Gevolg: Mars en Nelu hebben de hele avond in het ziekenhuis gezeten. Nelu om zijn gebroken neus te laten verbinden en Marcel om hem te helpen (na mijn gebroken pols was hij aardig wegwijs in de ziekenhuizen hier).
Ondertussen zou ik de groep van Blokzijl opvangen die rond 18:15 aan zou komen. Deze arme stakkers zaten in een vliegtuig waar iets tegen aan is gevlogen waardoor het raam brak en ze op Boekarest moesten landen. 8 uur rijden met de bus hier vandaan. S' morgens rond een uur of 5 kwamen ze doodmoe aan. Op deze manier kon ik de kerkdienst wel helemaal mee maken, maar voor hen was het iets minder prettig...
Maandag rond lunchtijd kwamen deze toppers half uitgeslapen aan op het werk om een week te beginnen waar een heleboel werk werd verzet: kacheltjes werden geplaatst, ramen vervangen, deuren gezet en een vloer gelegd.
Een van deze gezinnen slaapt met 7 kinderen in een eenpersoonsbed, moeder en vader slapen op de vloer omdat er geen plek meer is in het bed. Dit gezin was enorm dankbaar voor de nieuwe ramen, de deur en de vloer die ze nieuw hadden gekregen. Toen er aan het eind van de week ook nog een extra bed werd neergezet (meer bedden passen er niet in het huisje, helaas) was de vreugde compleet.

Woensdag vierden wij dankdag met de vrouwen. Op dinsdag had ik samen met een aantal vrouwen uit de wijk en Ana en Yvonne voor 40 mensen hutspot gemaakt. De vrouwen kwamen woensdag morgen ook nog met fruit, cake en drinken aanzetten. Het werd een bijzondere dankdag waarbij gedichten werden voorgelezen, we gezongen hebben en genoten hebben van alles wat God ons elke dag weer geeft!

Vrijdag sloot ik de week weer af met twee mooie kinderprogramma's. De kinderen beginnen nu door te krijgen dat er twee programma's zijn voor verschillende leeftijden. We hadden deze week weer meer kinderen dan de week ervoor. Erg leuk!
Gisteren kregen we te horen dat het transport wat volgende week zou komen vandaag, op zaterdag aan zou komen. Helaas! Mars is nu met een aantal collega's dozen met potjes groente, stoelen en weet ik wat niet meer aan het versjouwen! Allemaal overuren..;)

Een hartelijke groet vanuit een Roemenie waar het nog steeds zonnig en warm is!

Mars en Mir